Carta de poboamento

Carta de poboamento, carta pobra, privilexio de poboación ou en latín, chartae populationis é o nome do documento polo que os reis cristiáns, señores laicos, eclesiásticos ou as ordes militares da Península Ibérica outorgaban unha serie de privilexios aos diferentes grupos de poboación co fin de conseguir a repoboación de determinadas áreas de interese económico ou estratéxico durante a reconquista. Constituíu a primeira manifestación de dereito local que apareceu durante dito proceso.